دو چشم آبی ات را میپرستم / لبا ن عنابی ات را میپرستم
برای من تو بی تابی مکن یار / که من شادابی ات را میپرستم…

در عشق اگر عذاب دنيا بكشي


با اشك به ديده طرح دريا بكشي


تا غربت من هزار فرسنگ باقي است


تنها نشدي كه درد تنها بكشي

آرش نیستم ...که ....


کمان به دست بگیرم.......


اما...لحظه های باتوبودن راخوب شکار میکنم


ازبین خاطراتم...

روزگاری خواهد رسید...

همچنان که در آغوش دیگری خفته ای...

به یاد من...

ستاره هارا خواهی شمرد تا آرام شوی!

دلت هوایم را خواهد کرد...

به یاد خواهی آورد با هم بودن هایمان را...

به یاد خواهی آورد خنده هایم را...

به یاد خواهی آورد اشک هایم را...

مطمئنم در آن لحظه در دلت میگویی: من تو را میخواهم!

رفاقت مثل سیبیل می مونه به هر آدمی نمیاد

هوای "سرد" بهانه است.